Serce w tradycji i starożytnych kulturach




Wiele starożytnych kultur, włączając Mezopotamię, Egipt i Grecję, utrzymywało,
że najważniejszym organem zdolnym do kształtowania naszych emocji i kierowania
nimi, jak również naszą moralnością i umiejętnością podejmowania decyzji
jest serce.
I w konsekwencji przywiązywano tam ogromne znaczenie do jego zachowania
w sferze emocjonalnej i moralnej.

...

Podobną perspektywę znaleziono w Biblii hebrajskiej i chrześcijańskiej, jak również tradycji chińskiej, hinduistycznej i islamskiej. Myśl Starego Testamentu, zawarta w Księdze Przysłów (23:7): „Co człowiek myśli w swoim sercu, tym jest”,
rozwinięta została dalej w Nowym Testamencie. W Ewangelii Łukasza (5:22) Jezus mówi:
„A cóż to za myśli wypełniają wasze serca?”

...

W starożytnej tradycji judaistycznej ośrodek serca, jedna z Sefir (centrów energetycznych) znana jest jako Tif fer et (piękno, harmonia, równowaga). 
 W Kabale serce jest Centralną Sferą, jedyną z dziesięciu
wpływającą na wszystkie pozostałe.
Uważa się, że posiada klucz do sekretu promiennego zdrowia, radości
i dobrego samopoczucia.

...

Aspekt równowagi i osiągania fizycznego zdrowia jest przypisywany sercu w tradycji jogi, która uznaje serce za siedlisko indywidualnej świadomości, ośrodek życia.
W praktyce jogi serce fizyczne jest uważane dosłownie i w przenośni
za przewodnika czy wewnętrznego guru.
Z tego powodu wiele praktyk jogicznych kultywuje
wsłuchiwanie się w bicie własnego serca.

...

W tradycyjnej medycynie chińskiej serce jest postrzegane jako miejsce połączenia
umysłu i ciała, tworzącego pomost między nimi.
Mówi się, że komory serca shen można przetłumaczyć
zarówno jako „umysł” (mind), jak i „duch” (spirit).
W ten sposób umysł czy duch zamieszkuje w sercu.
A naczynia krwionośne są kanałami komunikacyjnymi, które przenoszą istotne dla życia, rytmiczne informacje, utrzymując funkcjonowanie całego organizmu w synchronizacji. Nie jest więc zaskakujące, że chińska medycyna utrzymuje, iż stan każdego organu,
jak również funkcjonowanie ciała jako całości
może być ocenione poprzez puls serca.

...

Podczas gdy na Zachodzie myśl postrzega się wyłącznie jako funkcję mózgu,
język chiński przedstawia inną perspektywę – chińskie znaki na takie określenia jak „myślenie”, „myśl”, „zamiar”, „słuchać”, „cnota” i „miłość”
zawierają w sobie znak serca.
Starożytny chiński słownik opisuje „jedwabne nici”, które łączą myśl i serce.
W japońskim są dwa oddzielne słowa na określenie serca:
szinzu odnosi się do organu fizycznego,
a kokoro odnosi się do umysłu serca.

...

Wszystkie te koncepcje mają wspólny pogląd na serce
jako miejsce gromadzenia „inteligencji”, która działa niezależnie od mózgu,
a jednocześnie porozumiewając się z nim.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz