Język serca

John i Beatrice Laceyowie, jak również inni badacze odkryli, że uderzenia naszego serca nie są po prostu mechanicznym pompowaniem wykonywanym przez niezmordowaną pompę, ale inteligentnym językiem, który ma znaczący wpływ na to, jak postrzegamy i reagujemy na świat. Kolejne badania także wykazały, że rytmiczne wzorce uderzeń serca są przekształcane w impulsy nerwowe, które bezpośrednio oddziałują na elektryczną aktywność wyższych ośrodków mózgowych – tych, które są włączone w przetwarzanie danych w sferze poznawczej i emocjonalnej.

Język serca zapisany jest w zmienności rytmu serca, (HRV - Heart Rate Variability), czyli w różnorodności tego rytmu, która to różnorodność daje się zapisać w wykresie – tak złożonym i urozmaiconym jak linia brzegowa rzeki czy oceanu.

Ten rytm i jego zapis ma charakter fraktalny. Jak określił to kardiolog, dr Ary Goldberger, końcowy złożony wzorzec zmienności i odmian ma matematyczną strukturę fraktalu. 

 Termin „fraktal” opisuje obiekty takie jak drzewa czy koralowe formacje, które są skomponowane z małych jednostek przypominających większą formę całości – właściwość nazywana samopodobieństwem. Podczas gdy twój puls odczuwasz jako doskonale regularny, to tak naprawdę masz do czynienia z ogromną, a jednocześnie bardzo subtelną zmiennością, różniącą jedno uderzenie od drugiego.

 

____________________________________________
Fraktal
jest podobnym do drzewa obiektem złożonym z podjednostek,
które są podobne do struktury w jej większej skali.
Ta wewnętrzna, podobnie wyglądająca własność znana jest
jako samopodobieństwo lub też jest powtórzeniem po skali.
_____________________________________________

Wiele z tego, co uważamy za przyjemne w naturze, jest fraktalne. Górskie łańcuchy są fraktalne. Niektóre wzory na narzutach są fraktalne – samopodobieństwo w wielu skalach. Wybrzeże morskie jest fraktalne. Jednakże im mniejszy szczegół obserwujesz według skali, tym dłuższa staje się linia brzegowa! To jest paradoks.

Fraktale nie są zwyczajnie fizycznymi obiektami w przestrzeni. Są one również procesami dziejącymi się w czasie, czego przykładem jest właśnie bicie serca (HRV), jak również muzyka klasyczna itp.

Zdrowe rytmy serca zmieniają się w sposób zgodny z procesem fraktalnym. Jeśli przyjrzysz się im bliżej na wykresie według skali bardziej szczegółowej, jest on poszarpany i nieregularny. Choroba łączy się z rozpadem struktury fraktalnej, utratą złożoności. Nielinearne odwzorowania koncertów Bacha i zdrowego bicia serca są nieomal identyczne. Możliwe, że u korzeni muzycznego geniuszu leży zdolność rozpoznania biologicznych wzorców. Szekspir to zauważył, kiedy pisał „Ekstaza! Mój puls, jak i twój, miarowo utrzymuje swój rytm, tworząc zdrową muzykę.”

Jest to złożoność ludzkiego ducha, przejawiająca się w fizjologii. Książka do anatomii to atlas fraktali! Wewnątrz przypadkowości jest ukryty porządek – chaos tworzy wzorce, które są fraktalami zbioru Mandelbrota.

Postrzegamy świat jako bardzo linearny… Ale on jest tak naprawdę bardzo nielinearny. Nielinearność jest zasadą, nie wyjątkiem.

Dlaczego „fraktalność” jest zdrowa? Gdyż prowadzi do większego zasobu reakcji - daje zdolność radzenia sobie z nieprzewidywalnym środowiskiem. Nasz system nie może być nadmiernie zorganizowany, ale też nie może być zbyt przypadkowy. Struktura fraktalna jest odpowiednim punktem pomiędzy tym stanami.

Źródła:

Doc Lew Childre, Howard Martin, HeartMath Solution, chapter I, Brain in the Heart, s. 11

Rollin McCraty, Mike Atkinson, Dana Tomasino, Science of the Heart, HeartMath Research Center, Institute of HeartMath, Boulder Creek, 2001

Ary Goldberger, The Heart of Complexity. The Dynamics of Healthy Living Systems.
http://plexusinstitute.com/edgeware/archive/edgeplace/heart/heart3.html